Ik weet het uit eigen ervaring: loslaten is moeilijk. Na het brugjaar zal je zoon of dochter steeds minder huiswerkbemoeienis op prijs stellen. Maak je je daarover zorgen? Geef ze een prettige leeromgeving en vooral: leer ze het plezier om dingen zelf op te pakken. Want het mag dan een eigenwijze generatie zijn (ja, doei), clever zijn ze ook.
Hoe gaat het: vaak beginnen pubers en hun ouders met volle moed en motivatie aan het brugjaar. Veel ouders nemen hun kind aan de hand mee en helpen met plannen en overhoren. Maar dit houden er maar weinigen 4, 5 of 6 jaar vol. Zoon of dochter zal steeds meer ruimte eisen om het zelf te doen. Soms merk je ook dat goed huiswerk begeleiden te tijdrovend is om dit, naast je werk, jaren vol te houden. In ieder geval, dan begint het loslaten...
Dit is voor ons als vader of moeder moeilijk. Wat gebeurt er wanneer ik mijn kind de ruimte geef? Het verloop van de schoolcarrière lijkt soms voor ons van meer belang dan voor de puber zelf: wíj willen voldoendes zien. Maar het puberbrein is volop in ontwikkeling en er gebeurt van alles om het kind heen, fysiek en op sociaal niveau. Het is dus niet zo gek dat de interesse voor school niet de hoogste prioriteit is op het lijstje van je kind. Bij Orbit zeggen we: creëer ten eerste een prettige omgeving die hem of haar helpt om te focussen op het werk. Maar vooral: laat ze ontdekken hoe goed ze zijn in het zelf regelen van dingen.
Natuurlijk, je zoon of dochter heeft bij ons pedagogische vakmensen om zich heen die hem of haar helpen met alle vragen. Maar de kunst is om het niet bij antwoorden te láten. Nee, vervolgens leren we ze ook hoe fantastisch het is om zelf voor je schoolresultaten verantwoordelijk te zijn.
Wat er dan gebeurt? Ik zie ze dagelijks de deur binnen komen, die zogenaamd ongeïnteresseerde pubers van ons: prinsen en prinsessen zijn het, met hun voldoende voor wiskunde die ze zelf -als leider van hun eigen werk- voor elkaar hebben gebokst. Dus lukt het je niet meer om ‘er bovenop te zitten’ en denk je dat begeleiding nodig is? Vertrouw een beetje op ons, maar vooral op de kracht van een generatie die zelfstandiger is dan we denken.